het onvindbare patroon

De jane dress uit mijn vorig blogbericht is een leuk kleedje maar toch niet helemaal wat ik zocht voor mijn meid. Ja ik weet het, ik ben een moeilijke, dat hoor ik vaker.
Wat moet een mens doen als ze niet vindt wat ze zoekt ... zelf gaan tekenen natuurlijk.
Gelukkig weet ik goed wat ik wil en hoeft er niet getwijfeld te worden. Een wijdlopend kleedje met een middenplooi, en plat bovenstuk, kapmouwtje en een schattig gehoekt kraagje. De maten nam ik over van een ander jurkje dat in de buurt kwam van mijn eisen. Mijn stoffenkast bood me een leuk stofje aan voor dit jurkje. (waar een stoffenverslaving toch allemaal niet goed voor is he)

Zo'n 2,5 uur na het opstaan uit mijn zetel met het idee om het gewoon zelf te tekenen rolde dit exemplaar van onder mijn machine. So happy!